MITHLOND

Glorfeadel

Ostatnimi czasy przeżywam swego rodzaju fascynację losami plemienia krasnoludów Wink

sami spójrzcie, czy nie robi na Was wrażenia choćby taki fragmencik?...

Lexi

Krasnoludowie to dosyć specyficzna rasa. Czasem wydaje mi się, że oni sami czują się z lekka niedowartościowani. Elfy, ludzie... obdarowane Dzieci Eru... a oni? Pozwolono im żyć, owszem, ale już na wstępie postawiono ich na końcu szeregu. Eru nie pozwolił ich zniszczyć, ale ani nie pobłogosławił, ani nie obdarował w żaden sposób, ani nie określił ich miejsca w świecie. Zostali zawieszeni w próżni i sami usiłują odnaleźć swoje miejsce. Z tego co wiadomo, nie darzono ich wielkim szacunkiem Śródziemiu. Na to jak byli postrzegani (mam tu na myśli przede wszystkim ich upór, pracowitość, poczucie własnej godności, męstwo w walce) zapracowali sobie sami. Nie wiem jak pozostali, ale ja mam dla nich wiele szacunku. Mimo wybryku Mima. W każdym stadzie może się trafić czarna owca, to po pierwsze, poza tym Mim nie przyjął pod swój dach lokatorów z własnej woli. Zmuszono go, w dodatku zabijając syna. Nie usprawiedliwiam jego zdrady, staram się tylko zrozumieć motywy. Według mnie są całkiem naturalne i znacznie bardziej ludzkie niż się z pozoru przywykło sądzić.

Glorfeadel

Lexi, Twoje ostatnie zdanie z powyższego posta jest wg mnie dość znamienne - sam miałem nieraz wrażenie, że krasnoludowie są (a raczej bywali w pewnych momentach) bardziej ludzcy niż inni mieszkańcy Śródziemia, włącznie z homo sapiens tolkieniensis Very Happy

Moje zainteresowanie krasnoludami zaczęło się wtedy, gdy zorientowałem się, że sami wokół siebie roztaczali jako-taką aurę tajemniczości - w przeciwieństwie do elfów bardzo pilnowali własnych sekretów, tylko dla siebie zachowali swój własny język, nie pozwalali nawet obcym poznać swoich prawdziwych imion i ich znaczeń. Pewnie bywały chwile gdy sami tego żałowali, choćby w późniejszych czasach, gdy chętnie poznaliby np sekretne technologie stosowane w warsztatach swoich przodków. Swoją drogą - uważam, że krasnoludowie wybrali chyba najlepszą drogę "dowartościowania się" Wink

Turgon

W pewnym sensie popieram cię Glorfeadel, a w pewnym sensie nie... Ta aura była częścią ich osobowości... A te ich sekrety to nie sposób dowartościowania się... Oni po prostu nie chcieli, żeby kto kolwiek znał ich lepiej niż ich stwórca...

Gandalf Szalony

Krasnoludy. Dziwna rasa. Troche jakby nie do konca przymyslana. Znaczy, ciekawa jest ich historia, cechy charakteru, wyglad, ale jednej rzeczy nie moglem pojac. Krasnoludy zawsze kojarzyly mi sie z upartymi wojownikami, opancerzonymi od stop do glow. Twardzi w boju, niepokonani. Kto tak sobie ich nie wyobrazal? Jednak po przeczytaniu po dlugim czasie ponownie Hobbita ich wyobrazenie zaczelo byc troche niejasne. Czasem widze ich jako wojownikow a drugim razem jak... krasnoludki o jakich slyszymy w bajkach dla dzieci. Dlaczego?
Zacznijmy od wygladu. Wszyscy laza w jakichs kolorowych plaszczykach z kapturkami. No jakbym taki oddzial krasnoludow tak poubieranych zobaczyl to bym pomyslal ze wesole miasteczko przyjechalo. To jakos nie przystoi wojownikom upartym i dumnym.
Kolejna sprawa to podepre sie cytatem:

Glorfeadel

Lincz? Wybacz, że Cie rozczaruję Gandalfie, ale moze innym razem... Very Happy

Otóż, jak sam zauważyłeś, wszystkie przykłady które podałeś oparte są na lekturze "Hobbita". Biorąc pod uwagę tylko tą ksiązkę można by dojść do wniosku, że Elfowie to wredni pijacy, gobliny to takie pokraczne stworki bardziej śmieszne niż groźne (te ich pioseneczki Razz

), trolle tak samo (tylko mają trochę większe gabaryty), a Gandalf to jakiś dziadek który się wziął nie wiadomo skąd i nie wiadomo o co mu chodzi Razz

Nie dziwię się więc że obraz krasnoludów z "Hobbita" średnio przystaje do tego w Silmie, Władcy czy też ogólnie Historii Śródziemia. Zgadza się że "hobbitowe" krasnoludki są nie do końca przmyślane - tak samo jak większość motywów w tej książce. I jeszcze dodatkowo nagięte pod kątem trochę młodszych odbiorców. Jeśli jednak weźmiemy pod uwagę obraz krasnoludów z któregoś z późniejszych stadiów rozwoju myśli Tolkiena na temat tego jak ma wyglądać Śródziemie, to sytuacja zmienia się diametralnie. Mamy więc historie takie jak ta przytoczona w pierwszym poście, mamy historię Mima tudzież krasnoludów zabijających Thingola. Są krasnoludowie walczący w bitwach z Morgothem, władający potężną Morią lub Ereborem. Mając przed oczami tego typu rzeczy raczej ciężko jest to konfrontować z bajkowymi krasnoludkami w czerwonych kubraczkach - nawet pomimo tego że to dwie wizje tego samego autora z różnicą kilkudziesięciu lat między nimi... Dwunastu Gimlich zachowałoby się chyba trochę inaczej w stosunku do trolli niż dwunastu Bofurów, Bomburów, Gloinów (!) itd Very Happy

PS. Co do użycia pisma runicznego przez orków - siedzieli w Morii przez parę niezłych dekad, splądrowali co się dało i na pewno natknęli się na dużo pozostałości po kulturze krasnoludów, w tym różne księgi itp. Pewnie niezbyt wielu czuło potrzebę nauki pisania i czytania, ale dla niektórych (w tym ich wodzów) mogło to być przydatne. Zresztą, jakoś żaden inny rodzaj pisma nie pasuje mi do goblinów. W sam raz do rycia na jakichś kamiennych tabliczkach albo czołach wrogów Twisted Evil

Lexi

Gandalfie, nie wszystkie krasnoludy były wziętymi wojownikami. Akurat ci z Hobbita zasuwali przez większą część swojego żywota w kopalni. O wojaczce mieli chyba w związku z tym marne pojęcie. Wielkie bitwy, w których krasnoludy zakuwały się w zbroje i taszczyły całe tony wszelakiej broni, to historia w owym czasie. Pamietaj, że i ci, których pod Samotną Górą wykończył Smaug, byli raczej wziętymi rzemieślnikami, a nie żołnierzami. Zauważ, że kompania Thorina, do wojowania ze smokiem najęła sobie hobbita. To jedna strona medalu, bo druga to armia przyprowadzona przez Daina. Dowód to jenak jedynie na to, że nie należy wszystkich krasnoludów mierzyć jedną miarą. Byli pośród nich zarówno wielcy wojownicy, jak i zdolni rzemieślnicy, uzdolnieni artyści i życiowe niedołęgi też się trafiały. Samo życie. Jedni nosili zbroje inni kolorowe kubraki. Jak dla mnie jest to do zaakceptowania.
Co do znajomości krasnoludzkiego pisma przez orków, to nie wiem, ale wypisanie imienia na czole wroga wcale nie musi być dowodem na to, że jakiś krasnolud nauczył ich tego z własnej i n9eprzymuszonej woli. Orkowie wojowali z krasnoludami od wieków. Z pewnością niejeden przez owe wieki dokonał żywota w orkowej niewoli. Kultury (powiedzmy, że w przypadku orków słowo "kultura" weźmniemy w cudzysłów Wink

) miały więc ze sobą styczność moim zdaniem w stopniu wystarczającym do poznania na przestrzeni dziejów kilku sekretów jednej czy drugiej strony.

Turgon

Zgodzę się z Lexi. Krasnoludy, to głównie rzemieślnicy. Nie słyneli z walki. Tylko siedzieli w kopalnaich i kuli oraz wydobywali... Ot cała filozofia życia zwykłego krasnala...

Aickep

Lexi