MITHLOND

Aleksis

A Milva z Sapkowskiego? Co prawda nie była opisana jako piękność, ale była w ciązy...

Gotrek

Nie podobają mi się opinie, że roznegliżowana heroina z mieczem X-ręcznym bez zbroi to zło, a opisy tych heroin są skierowane do 12-latków. Tym bardziej opinie, że książki w których takie postacie występują to kicz i pseudo-fantasy. A zdania w stylu

Glorfeadel

Gotrek, troszkę zamotałeś końcówkę swojego posta - szczerze mówiąc niewiele z niej rozumiem. Co ma roznegliżowana babka latająca z mieczem wspólnego z twórczością Tolkiena? Ja też nie uważam sie za specjalistę-tolkienistę ale moim zdaniem nie ma nic wspólnego. A niestety, czy tego chcesz czy nie, Tolkien to elementarz fantasy, jej wykładnia, moim skromnym zdaniem niedościgniony wzór i nie sposób uniknąć porównań. Twoje argumenty nie trzymają się kupy. Pomijam takst o irracjonalnym myśleniu kobiet. Czy "mężczyzna typu berserk", jak to ładnie ująłeś, może być uznany za coś przeciętnego? W tym problem, że w większości tanich fantasy takich bohaterów jest na pęczki, a chyba nie powinno. Odnośnie zaś kobiet - chyba nie do końca zrozumiałeś post Elsilwen. Nikt nie odmawia kobietom bohaterskości i zdolności do heroicznych czynów, z tym, że nie muszą być one realizowane przez "latanie z mieczorem". Dlaczego nie? Bo wtedy to jest zwykła parodia. Nawet u konserwatywnego Tolkiena mamy przykłady kobiet wyruszających na wojnę, weźmy choćby oklepany przykład Eowiny, ale dalekie to jest od wizerunku skrytykowanego przez nas na początku tego tematu. Chodzi właśnie o umiar. Babkom w stylu komiksów "Heavy Metal F.A.K.K." albo filmu "Mad Max" mówimy nie.

Gotrek

Glorfeadel

Generalnie to literatura fantasy, obok s-f, jest ostatnim rodzajem do którego pasuje słowo 'realizm' Razz

Nie chodzi o to, że kobieta nie ma prawa latać z mieczorem z powodów "bo takie są kobiety", czy z innych które wymieniasz. Ilu autorów fantasy tyle pomysłów na postać kobiecą. Ale są wśród nich dobre pomysły i są złe - to kwestia subiektywna. Dobra powieść to moim zdaniem taka, która powoduje, że czytający jest w stanie poczuć opisany świat blisko, wczuć się w fabułę, może nawet identyfikować się z postaciami. Taka sugestywność ()chcę uniknać słowa 'realizm', które cisnie się mi w tej chwili na klawiaturę). Moim skromnym zdaniem postać kobity w skórzanych stringach i mosiężnym staniku latająca z dwumetrowym mieczem to uosobienie kiczu który burzy całkiem sugestywność wymyślonego przez autora świata. A niestety widziałem wieeeeele książek, komiksów, filmów itd z takimi postaciami. Zbyt wiele, żeby móc to podciągnąć pod stwierdzienie że "wszystko jest możliwe, różne przypadki się zdarzają, nawet te całkiem mało prawdopodobne". Zdaję sobie sprawę że to sprawa subiektywna co jest kiczem a co nie i ta granica może być płynna dla różnych osób...